شهيد برونسي در سال ۱۳۲۱ در روستای «گلبوی کدکن»، از توابع تربت حیدریه، قدم به عرصه هستی نهاد. نام زیبنده اش گویی از لحظه هایی نشأت می گرفت که در فرمایش « الست بربکم»، مردانه و بی هیچ نفاقی، ندا در داد:«بلی»؛ عبدالحسین.

روحیه ستیزه جویی با کفر و طاغوت، از همان اوان کودکی با جانش عجین می گردد؛ کما این که در کلاس چهارم دبستان، به خاطر بیزاری از عمل معلمی طاغوتی، و فضای نامناسب درس و تحصیل، مدرسه را رها می کند.

در سال ۱۳۴۱ به خدمت زیر پرچم احضار می شود که به جرم پایبندی به اعتقادات اصیل دینی، از همان ابتدا، مورد اهانت و آزار افسران و نظامیان طاغوتی قرار می گیرد.

ادامه مطلب را حتماٌ بخوانید

                                            به نام خدا

سلام در این وبلاگ در تلاش هستیم کمی از رشادت ها و اخلاص شهدا را به شما نشان بدهیم اما این مطالب در مقابل اخلاص و معنویت شهدا ناقص است. اگر یکی از این شهدا نبودند و شهید نمی شدند ما به این جایگاه نرسیده بودیم، اشتباه نکنید شهدا همه زنده اند و نظاره گر شما هستند ان شاء الله ما هم به قافله ی شهدا بپیوندیم و در آخرت جایگاهی خوب مانند شهدا پیدا کنیم

                                           همانا گول ظاهر دنیا را نخوردند و آسمانی شدند